“Dangerous Liaisons” (1988)

 

 

 

 

Σκηνοθεσία: Stephen Frears

Ηθοποιοί: Glenn Close, John Malkovich and Michelle Pfeiffer

Πρώτη προβολή: 21 Δεκεμβρίου 1988

Διάρκεια Ταινίας: 119’

 

 

 

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Γαλλία 1760-70: Η μαρκησία de Merteuil (Glenn Close) απολαμβάνει να έχει τον έλεγχο των συναισθημάτων και της μυστικής ερωτικής ζωής ανθρώπων του κοινωνικού της περιβάλλοντος. Σύμμαχο στις συνωμοσίες της έχει τον πρώην εραστή της, υποκόμη Valmont (John Malkovich), ο οποίος λατρεύει να αποπλανά γυναίκες, όχι τόσο για να ικανοποιήσει τις ακόρεστες ορέξεις του, όσο για να αισθανθεί τα ρίγη της ηδονής που του προσφέρει η εξουσία στα θύματά του, μόλις παραδίδονται, ανίκανα να αντισταθούν. Πρόκειται για δύο έξυπνους, διεφθαρμένους ανθρώπους, που χρησιμοποιούν τη στρατηγική και τις γνώσεις τους στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση για να αξιοποιήσουν την κοινωνική τους ισχύ και να ικανοποιήσουν παιγνιώδη διάθεση εξουσίας, διώχνοντας έτσι την πλήξη της καθημερινότητας. Αποπλανώντας τη νεαρή πανέμορφη παρθένα Cécile de Volanges (Uma Thurman), ο Valmont παίρνει εκδίκηση για λογαριασμό της μαρκησίας, αλλά διασταυρώνεται με μια γοητευτική παντρεμένη γυναίκα, απαράμιλλης ηθικής, την Tourvel (Michelle Pfeiffer), η οποία γίνεται ο επόμενος στόχος του. Η μαρκησία τού προσφέρει τίμημα ερωτική νύχτα μαζί της, αν καταφέρει να αποπλανήσει τη γυναίκα. Ο Valmont κερδίζει το στοίχημα, μόνο που ερωτεύεται την Tourvel, αναγκαζόμενος όμως να την διώξει, προκειμένου να μην αποδειχτεί αδύναμος στα μάτια της μαρκησίας. Τελικά εμπλέκεται σε μονομαχία κι αφήνεται να σκοτωθεί. Πριν ξεψυχήσει, έχει πάρει εκδίκηση, αποκαλύπτοντας τις συνωμοσίες της μαρκησίας και καταστρέφοντας την κοινωνική της επιβολή.
To συγκεκριμένο επιστολογραφικό μυθιστόρημα είχε θεωρηθεί έλασσον αριστούργημα και παράνομο. Ο δημιουργός του, Pierre Ambroise François Choderlos de Laclos (1741-1803), έλεγε : «Θέλησα να δημιουργήσω έργο που θα έχει απόηχο πάνω στη γη όταν δεν θα υπάρχω». Η μυθιστορηματική δύναμη των ηρώων του πηγάζει από το γεγονός ότι η αντίληψή τους περί ζωής λειτουργεί κυριολεκτικά σαν πάθος: το προσωπικό πάθος τους, ακατανίκητο, αναφαίρετο, και πάντοτε συνδεδεμένο με ένα κοινό πάθος (φιλοδοξία, σεξουαλική επιθυμία) που αποκτά διάσταση αξίας. Το μυθιστόρημα, αφού εκδόθηκε σε τέσσερεις τόμους στο Παρίσι το 1782, αντιμετωπίστηκε από την κοινωνία της εποχής σαν σκάνδαλο. Η πρώτη έκδοσή του εξαντλήθηκε σε μερικές μέρες, καθώς και επόμενες εκδόσεις του. Αντίτυπο, χωρίς τίτλο στο εξώφυλλο, βρέθηκε αργότερα στα προσωπικά υπάρχοντα της Μαρίας Αντουανέτας. Η κυκλοφορία του μυθιστορήματος επιτράπηκε επί Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ και των επαναστατικών κυβερνήσεων που ακολούθησαν. Απαγορεύτηκε, με την κατηγορία του επικίνδυνου, το 1825, επί Καρόλου Ι΄, μαζί με τα έργα των Voltaire, Rousseau, Montesquieu, Beaumarchais. Η απαγόρευση ίσχυσε ολόκληρον τον 19ον αιώνα.