"Umberto D." (1952)

 

 

 

Σκηνοθεσία: Vittorio De Sica

Ηθοποιοί: Carlo Battisti, Maria Pia Casilio and Lina Gennari

Πρώτη προβολή: 20 Ιανουαρίου 1952 

Διάρκεια Ταινίας: 89’

 

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Ο Umberto Ferrari είναι γέρος συνταξιούχος που ζει με τον σκύλο του. Η πενιχρή του σύνταξη φτάνει μετά βίας για να πληρώσει το ενοίκιό του. Όταν η άπληστη σπιτονοικοκυρά του ζητά το ενοίκιο και τον απειλεί με έξωση, ο Umberto προσπαθεί απελπισμένα να μαζέψει χρήματα. Η προσπάθειά του αποτυγχάνει και, άστεγος πλέον, αποφασίζει να αυτοκτονήσει. Όμως πρώτα πρέπει να βρει ένα σπίτι στον σκύλο του.
Το έργο πραγματεύεται το πρόβλημα των γηρατειών και της φτώχιας και καταδεικνύει την κρίση που έχει επέλθει στις ανθρώπινες σχέσεις, λόγω του διαρκώς ογκούμενου ατομικισμού της μεταπολεμικής κοινωνίας. Στο πρόσωπο του Umberto διαγράφεται ο αγώνας του ανθρώπου να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του μέσα στις συνθήκες της καθημερινής πάλης για επιβίωση. Θεωρείται η καλύτερη ταινία του de Sica και o ωριμότερος καρπός της συνεργασίας του με τον σεναριογράφο Cesare Zavattini. Ο σκηνοθέτης αναπαριστά την καθημερινή ζωή των απλών ανθρώπων της μεταπολεμικής Ιταλίας και, απορρίπτοντας κάθε δραματική και αφηγηματική σύμβαση, καταφέρνει αριστοτεχνικά να προσδώσει εξαιρετικό βάθος στις σκηνές της πεζής καθημερινής δράσης. Ακολουθώντας τις αρχές του Νεορεαλισμού, ο De Sica χρησιμοποιεί ερασιτέχνες ηθοποιούς και φυσικούς χώρους.
Η ταινία ήταν υποψήφια για Oscar Καλύτερου Σεναρίου (1957).
Στην Ελλάδα προβλήθηκε με τον τίτλο ''Ό,τι μου αρνήθηκαν οι άνθρωποι''.

“Η Αληθινή Ιστορία της 17 Νοέμβρη” (2010)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Επεισόδιο από το "Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα" του Στέλιου Κούλογλου.
Η ιστορία αντίστασης των φοιτητών στη χούντα της 21ης Απριλίου,
με βάση έγχρωμο κινηματογραφικό υλικό από την εξέγερση
του Πολυτεχνείου, υλικό το οποίο παρουσιάζεται για πρώτη φορά,
και μαρτυρίες στελεχών του φοιτητικού κινήματος, μελών
παράνομων αντιστασιακών οργανώσεων που είχαν υιοθετήσει
δυναμικές μορφές πάλης κατά της χούντας, πανεπιστημιακών,
καλλιτεχνών, αλλά και ανθρώπων που υπηρέτησαν το καθεστώς
των συνταγματαρχών.
Το ειδικό αφιέρωμα της εκπομπής ξεκινά από την 21η Απριλίου 1967,
όταν, σε ένα παιχνίδι της ιστορίας, οι φοιτητές έχουν καταλάβει
το Πολυτεχνείο της Αθήνας, και κορυφώνεται εφτά χρόνια αργότερα,
με την εξέγερση των φοιτητών στον ίδιο χώρο.
Στα πρώτα πέτρινα χρόνια της χούντας, όταν ο Παττακός απαγορεύει
ακόμη και τη μίνι φούστα, η μοναδική μορφή αντίστασης
είναι κάποιες προκηρύξεις που δεν έχουν παρά πολύ μικρή απήχηση.
Έτσι, αρκετές οργανώσεις καταφεύγουν σε βομβιστικές ενέργειες.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ένα νέο φοιτητικό κίνημα
ξεκινά στα πανεπιστήμια, που κορυφώνεται με την κατάληψη
της Νομικής Σχολής τον Νοέμβριο του 1973, και το οποίο αλλάζει
τους σχεδιασμούς των παράνομων οργανώσεων.
Θα ακολουθήσει παρουσίαση αφισών για το Πολυτεχνείο,
με την παρουσία του σημαντικού γραφίστα Δημήτρη Θ. Αρβανίτη,
ο οποίος θα αναλύσει τη μορφή και το περιεχόμενό τους.

''Pulp Fiction'' (1994)

 

 

Σκηνοθεσία: Quentin Tarantino

Ηθοποιοί: John Travolta, Uma Thurman and Samuel L. Jackson

Πρώτη προβολή: 10 Σεπτεμβρίου 1994 

Διάρκεια Ταινίας: 154’|168’

 

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Αμερικανική σπονδυλωτή ταινία. Το σενάριο είναι γραμμένο από τους Κουέντιν Ταραντίνο και Ρότζερ Άβαρυ. Η ταινία αποτελείται από συρραφή τριών βασικά ιστοριών, των οποίων οι ήρωες διασταυρώνονται.
O μαφιόζος Marcellus Wallace αναθέτει στα δύο πρωτοπαλλήκαρά του Jules και Vincent να του φέρουν βαλίτσα με άγνωστο περιεχόμενο. Ύστερα από την ανεύρεση του περιεχόμενου, θα εμπλακούν σε φόνο και θα προσπαθήσουν να απεμπλακούν με τη βοήθεια του υπερψύχραιμου Wolf. Τέλος, θα συναντήσουν ζευγάρι μικροαπατεώνων, που προσπαθούν να ληστέψουν το εστιατόριο, όπου οι Jules και Vincent από τη μεριά τους προσπαθούν να ηρεμήσουν.
Η αμφιλεγόμενη σύζυγος του Marcellus, Mia Wallace απαιτεί από τον ναρκομανή (συν τοις άλλοις) Vincent να τη βγάλει έξω για διασκέδαση.
Ο ξοφλημένος μποξέρ Butch συμφωνεί με τον Marcellus Wallace να στήσει τον τελευταίο του αγώνα. Αργότερα θα προσπαθήσει να τον εξαπατήσει, θα κυνηγηθεί και μαζί του θα πέσει θύμα ανώμαλων.
Στους βασικούς ρόλους οι Τζον Τραβόλτα, Σάμιουελ Λούις Τζάκσον, Ούμα Θέρμαν, Χάρβεϊ Καϊτέλ, Μπρους Γουίλις. Βραβευμένη με τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες (Σκηνοθεσία) και με Όσκαρ (Σενάριο). Η επιλογή της μουσικής είναι σημαντική στις ταινίες του Ταραντίνο, καθώς το soundtrack του είναι το ίδιο cult όπως και η ταινία. Πολλοί ερμηνευτές της ταινίας απέκτησαν απρόσμενα νέα διασημότητα. Επίσης με την επιτυχία της ταινίας αναβίωσε και το μουσικό στυλ της Surf rock, το κυρίαρχο ύφος του soundtrack. Στο CD της ταινίας βρίσκονται επίσης αποσπάσματα διάλογων, όπως η γνωστή συζήτηση για τα ευρωπαϊκά χάμπουργκερ. Η ταινία, από τις πρώτες μεταμοντέρνες, επηρέασε και επηρεάστηκε από την ποπ κουλτούρα.

"Thelma & Louise" (1991)

 

 

 

 

Σκηνοθεσία: Ridley Scott

Ηθοποιοί: Susan Sarandon, Geena Davis and Harvey Keitel

Πρώτη προβολή: 24 Μαϊου 1991

Διάρκεια Ταινίας: 154’|168’

 

 

 

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Η Σούζαν Σάραντον και η Τζίνα Ντέιβις δίνουν δύο ερμηνείες που προτάθηκαν για Όσκαρ στους ρόλους δύο φιλενάδων που πραγματοποιούν μια απελευθερωτική απόδραση από την καθημερινότητα για να να βρεθούν κυνηγημένες σε καταδίωξη κατά μήκος της Αμερικής. Με έναν αποφασισμένο ντέτεκτιβ στα ίχνη τους (Χάρβει Καιτέλ), έναν όμορφο νεαρό (Μπραντ Πιτ) στον δρόμο τους και μια σειρά από εγκλήματα στην πορεία τους, το ταξίδι τους μεταμορφώνεται από διασκεδαστική έντονη βόλτα σε δυνατή προσωπική οδύσσεια που θα τις φέρει πιο κοντά, τόσο μεταξύ τους, όσο και την καθεμία με τον αληθινό εαυτό της.
Ταινία βραβευμένη με 19 βραβεία (Όσκαρ Σεναρίου) και 22 διακρίσεις.